Kënga fituese e Eurovisionit ka një arsye të fortë pse fitoi, ajo ka një tekst fantastik. “1944” i është dedikuar deportimit me dhunë të popullit tatar të Krimeas në vitet ’40 nga Stalini. Për krijimin e kësaj kënge Jamala u frymëzua nga historia e stërgjyshes së saj që në moshën 25 vjeçare, u shpërngul në stepat e Azisë Qendrore së bashku me 4 fëmijët e saj, në një tren me vagona pa dritare. Aty i vdiq një nga fëmijët dhe nuk mundi ta varrosë. Këtë histori, 72 vjet më pas, stërmbesa e bën këngë, e sjell në Eurovizion dhe fiton, edhe në emër të saj, të gruas tatare që e shpërngulën me dhunë, nga toka, nga atdheu.
Kur ajo u pyet edhe çfarë do t’i thoshte stërgjyshes së saj, për të cilën është kënga. Ajo u përgjigj që do të kishte dashur që kënga mos të ekzistonte, nëse do ishte e mundur që ngjarjet e frikshme mos të kishin ndodhur.
Jamala-1944
Kur të huajt vijnë
Ata hyjnë në shtëpitë tona,
Na vrasin të gjithëve
dhe thonë,
Ne nuk jemi fajtorë
Nuk jemi fajtorë.
—
Ku është mendja juaj?
Njerëzimi qan e vuan.
Ju mendoni se jeni Zot.
Por të gjithë vdesim.
—
Mos ma merrni shpirtin.
Shpirtin tim.
—
Unë nuk e kalova rininë time atje,
Sepse ju ma morët vendin tim.
Unë nuk e kalova rininë time atje,
Sepse ju ma morët tokën time.
—
Ne mund të ndërtonim një të ardhme,
Ku njerëzit janë të lirë,
Të jetojnë dhe dashurojnë.
—
Ku është zemra juaj?
Njerëzimi ngrihet,
Ju mendoni se jeni Zot.
Por të gjithë vdesim.
—
Mos ma merrni shpirtin,
Shpirtin tonë.
—-
Unë nuk e kalova rininë time atje,
Sepse ju ma morët vendin tim.
Unë nuk e kalova rininë time atje,
Sepse ju ma morët tokën time.
