Nga Erges Eskiu
Shoqëritë priren, që investimin e tyre më të madh ta bëjnë tek fëmijët e tyre, për faktin se ata do jenë njerëzit, mbi të cilët do të mbështeten shtyllat e shtetit në të ardhmen.
Mbi bazën e edukimit që ne u japim fëmijëve do të reflektohet edhe fytyra e shtetit të së nesërmes, ndaj edhe investimi më i madh bëhet në fushën e arsimit dhe të shëndetësisë për të patur një shoqëri të arsimuar dhe të shëndetshme.
Prandaj, është shumë e rëndësishme që ne t’i trajtojmë fëmijët si të rritur sa më herët. T’ju krijojmë atyre mundësinë të shprehin të gjithë potencialin e tyre psiko-edukativ dhe të zbulojnë talentet individuale të gjithësecilit prej tyre. Sa më shumë ne investojmë tek fëmijët aq më shumë ne kemi mundësi të shkojmë drejtë standardit të një shoqërie të zhvilluar!
Por, kjo nuk mund të ndodhë, kur ne i përdorim fëmijët vetëm për imazh personal apo propagandë politike, apo më keq akoma, kur i bëjmë ata përgjegjës të dështimit tonë.
Është e pandershme nga prindërit fillimisht të përdorin fëmijën e tyre si mjet për të marrë vëmendjen e dikujt duke përdorur fëmijën e vet dhe është e pafalshme për pushtetarin të përdorë fëmijët për të rregulluar imazhin personal dhe për të bërë propangandë politike!
Shikoni çfarë ka ndodhur këto shtatë vitet e fundit qeverisje socialiste dhe pesë vite, ku Bashkia Tiranë është e pushtuar nga një qenie e paarsimuar, perverse dhe mashtruese e paskrupullt.
Në gjithë këtë hapësirë kohore nuk kemi parë dhe nuk është bërë asnjë gjë pozitive për fëmijët e Shqipërisë. Nuk është investuar në arsim, në shkolla dhe kopështe të reja. Nuk është rritur buxheti arsimit për edukimin e fëmijëve. Nuk janë trajnuar mësuesit si të shmangin dhunën dhe fenomenin e talljes nëpër shkolla.
Nuk janë ndërtuar sa duhet kënde lojrash dhe as të sigurta për fëmijët, por ndërkohë janë zvogëluar hapësirat publike dhe fëmijët janë të detyruar të luajnë në ambjente të mbyllura ose të gjejnë “shpëtim” tek telefonat ose kompjuteri.
Në gjithë këtë kohë fëmijët janë përdorur për propagandë sikur e gjithë vëmendja është tek ta, por në realitet atyre iu është treguar porta e kyçur e këndit të lodrave, dhunua nga policia partiake e pushtetit, janë helmuar nga gjeneral kimiku për t’ju shkatërruar shtëpitë në mes të dimrit ose ju është rezervuar vdekja ne landfillin e Sharrës, në shatërvanin e thellë të Bashkisë Korçë, në telat e zhveshur të ndriçuesve të Bashkisë Berat dhe në fund askush nuk ndëshkohet dhe çmenduria e mendësia kriminale e këtij pushteti shkon deri aty sa fajtor të shpallet fëmija, vetë viktima e pushtetit pse luajti atje.
Ndaluni dhe reflektoni!
Fëmijët tanë nuk kanë nevojë për propagandë, nuk kanë nevojë për të bërë sikur, nuk kanë nevojë të filmohen, nuk kanë nevojë fjalë të bukura kur ndërkohë nuk iu jepet premtimi!
Ata kanë nevojë për hapësirën e tyre për të luajtur, kanë nevojë të mos mashtrohen, qoftë edhe për gjënë më të rëndë, por të trajtohen si të rritur dhe me dinjitet.
Fëmijët kanë nevojë për liri, të shprehen të lirë dhe të shfaqin aftësitë e tyre me të mira, pa u paragjykuar dhe pa u shfrytëzuar për interesa meskine, pasi kjo i bën të ndihen të përdorur dhe të humbin besimin tek vetja. Duke humbur besimi rrëzohet edhe karakteri. Duke u rrëzuar karakteri do të kemi qënie te varura prej interesave të vogla dhe të papërgjegjshme. Nga papërgjegjshmëria mund të shkojmë deri në abuzim me gjërat, që kemi dhe nga abuzimi padiskutim, që shkojmë në një shoqëri gjithmonë e më problematike.
Mbi të gjitha fëmijët kanë nevojë, që ne vetë të rritemi, të bëhemi të përgjegjshëm, të tregohemi të ndershëm me veten dhe më pas të tregohemi të ndershëm me ta!
