Nga Anila Ahmataj
Miqtë e mi për shkak të ngjarjeve të ditëve të fundit të tërbimit të motit, i cili nuk kurseu as gjë por dëmtoi ç’të mundte, edhe ato më të rëndësishmet pas jetës së njeriut, monumentet e vjetra kulturore që i rezistuan pothuajse mbi 5 shekuj kohërave të moteve. Ato u dorezuan si pasojë e papërgjegjshmërisë dhe naivitetit njerëzor që me duart e tyre shfarosen qindra mijra hektarë pyje, duke bërë më të volitshëm erozionin. Nuk do dëshiroja kurrë që një ditë të vi në Brataj dhe mos të të gjej aty, në vendin tënd të bukur që ti i jep hijeshi.
Ti historia e brezit të gjyshit tim, pasuria e kombit tim. Kanë kaluar shumë stuhi e furtuna të fuqishme dhe ti ju ke bërë ballë me krenari, ke jetuar e fortë dhe krenare, pasi mbi shpinën tënde jetonë një kombë dhe një kulturë.
Jeton një histori brezash dhe një jetë.
Një trishtim i thellë ka prekur gjendjen time duke ma zvogëluar shpirtin e duke më bërë akoma më të pafuqishme kundrejt papërgjegjshmërisë së njerzëve. Ky inat motit duke zhdukur para syve tanë në lumin e harresës këtë vepër ashtu si dhe vepra të tjera. Nuk na ngelet gjë tjetër veçse të themi “na ish një herë”.
