Zlatan Ibrahimovic është rikthyer në kombëtaren e tij. Ai kurrë nuk mendoi të largohej pasi fitoi Scudetton me Milanin. “Do të kishte qenë shumë e lehtë.
Nuk ishte një fund që më përshtatej”, thotë ai. Asnjëherë i ngopur, kurrë i lumtur, kurrë i lodhur.
Zlatan kthehet në Friends Arena në Solna me Suedinë, nën një mot të freskët pranveror, dhe është e qartë se ai me të vërtetë dëshiron t’u tregojë të gjithëve se është ende i uritur.
“Unë jam këtu për të bërë një ndryshim. Nëse nuk do të ishte kështu, nuk do të isha këtu. Dhe nuk dua të flas për moshën time. Kam ende shumë për të bërë dhe dua t’u tregoj të gjithë atyre që më kanë konsideruar të përfunduar, se e kanë gabim”.
Ibra jep një gjysmë buzëqeshje, por pamja është pak e keqe. Ai është i motivuar, plot me atë grintë që e ka bërë atë të jetë një nga më të mirët në botë.
U fol se do të tërhiqej nga futbolli pas triumfit të vitit të kaluar por kjo gjë nuk ndodhi.
“Do të kishte qenë shumë e lehtë të fitonim dhe më pas të largohesha. Shumë e lehtë ashtu.”
Në vend të kësaj ai zgjodhi, si gjithmonë, rrugën më të vështirë. Kirurgji në gju dhe një via crucis që zgjati 14 muaj.
“Unë u operova tre herë në këto 14 muaj. Kishte një moment që gjuri nuk u përmirësua, isha në tunel, nuk pashë dritë. Pastaj, më në fund, gjërat filluan të përmirësoheshin e më mirë.”
Dhe nuk keni menduar kurrë të hiqni dorë?
“Asnjëherë. Unë nuk dorëzohem. Sfidat më japin adrenalinë. Edhe ju gazetarët që në moshë të re keni shkruar dhe thënë për mua se kam qenë shumë ndryshe, e çrregullt, egoiste. Nga çdo gjë. Më ndihmove dhe je akoma. Gjithmonë e kam këtë dëshirë brenda meje për t’u treguar atyre që dyshojnë se e kanë gabim”.
E ndërkohë vazhdon të thyejë rekorde.
“Unë u festova për golin më të vjetër kundër Milanit në Serie A, por nuk dua rekorde sepse jam i vjetër. I dua sepse janë unë, për atë që bëj. Gjithmonë këto pyetje për moshën time…”.
Epo, je në kombëtare në moshën 41-vjeçare, është normale të bësh pyetje për moshën.
“Dje kur isha duke darkuar me ekipin, pashë djemtë dhe u thashë: “Do të mendoni se jam budalla, çfarë po bëj këtu në moshën time? Por do të shihni se si fluturon koha, si fluturon jeta. Edhe ju kur jeni afër 40 viteve do të keni frikë të ndaloni së luajturi. Ju pothuajse do t’ju zërë paniku. Kështu që unë ju them të shijoni dhe vlerësoni atë që po përjetoni.
Suedia, e cila po kalon një kohë të vështirë, do të përballet me Belgjikën të premten në mbrëmje në Solna.
“Një ekip i mirë, kemi një grup të vështirë. Çfarë do të thotë prania e Lukakut? Asgjë, është një ndeshje normale”.
Ju keni luajtur në Milanello me djalin tuaj Maximilian, i cili do të mbushë 17 vjeç në shtator.
“Është ëndrra e çdo babai, apo jo? Duke luajtur së bashku me fëmijën tuaj. Ai ishte i motivuar dhe më tha se do të luante fort nëse do të kishte një duel mes nesh! Kështu i thashë Piolit të na vendoste në të njëjtin ekip. Më mirë… Si luan ai? Po ta pyesësh, nuk më ka marrë asgjë. Nëse më pyet mua, ai më mori gjithçka”.
Ai tashmë ka thënë se nuk ka vendosur ende asgjë për të ardhmen, por një rol udhëheqës mund të jetë interesant. Në Milano, në Itali apo në kombëtaren suedeze ndoshta.
“Kam shumë oferta. Por nuk dua të mendoj ende për këtë, sepse për momentin e shoh veten vetëm si lojtar. Të gjithë më pyesin si jam, por ju duhet të pyesni 20-vjeçarët se çfarë mendojnë, pasi unë ende po luaj me ta”.
A do t’ju shohim në Euro 2024?
“Shumë herët për të thënë. Mundohem të shijoj çdo ditë në maksimum dhe të shoh vetwm tw tashmen, edhe pse në fakt jam gjithçka: e tashmja, e shkuara dhe e ardhmja”.
Zlatan Ibrahimovic është rikthyer në kombëtaren e tij. Ai kurrë nuk mendoi të largohej pasi fitoi Scudetton me Milanin. “Do të kishte qenë shumë e lehtë.
Nuk ishte një fund që më përshtatej”, thotë ai. Asnjëherë i ngopur, kurrë i lumtur, kurrë i lodhur.
Zlatan kthehet në Friends Arena në Solna me Suedinë, nën një mot të freskët pranveror, dhe është e qartë se ai me të vërtetë dëshiron t’u tregojë të gjithëve se është ende i uritur.
“Unë jam këtu për të bërë një ndryshim. Nëse nuk do të ishte kështu, nuk do të isha këtu. Dhe nuk dua të flas për moshën time. Kam ende shumë për të bërë dhe dua t’u tregoj të gjithë atyre që më kanë konsideruar të përfunduar, se e kanë gabim”.
Ibra jep një gjysmë buzëqeshje, por pamja është pak e keqe. Ai është i motivuar, plot me atë grintë që e ka bërë atë të jetë një nga më të mirët në botë.
U fol se do të tërhiqej nga futbolli pas triumfit të vitit të kaluar por kjo gjë nuk ndodhi.
“Do të kishte qenë shumë e lehtë të fitonim dhe më pas të largohesha. Shumë e lehtë ashtu.”
Në vend të kësaj ai zgjodhi, si gjithmonë, rrugën më të vështirë. Kirurgji në gju dhe një via crucis që zgjati 14 muaj.
“Unë u operova tre herë në këto 14 muaj. Kishte një moment që gjuri nuk u përmirësua, isha në tunel, nuk pashë dritë. Pastaj, më në fund, gjërat filluan të përmirësoheshin e më mirë.”
Dhe nuk keni menduar kurrë të hiqni dorë?
“Asnjëherë. Unë nuk dorëzohem. Sfidat më japin adrenalinë. Edhe ju gazetarët që në moshë të re keni shkruar dhe thënë për mua se kam qenë shumë ndryshe, e çrregullt, egoiste. Nga çdo gjë. Më ndihmove dhe je akoma. Gjithmonë e kam këtë dëshirë brenda meje për t’u treguar atyre që dyshojnë se e kanë gabim”.
E ndërkohë vazhdon të thyejë rekorde.
“Unë u festova për golin më të vjetër kundër Milanit në Serie A, por nuk dua rekorde sepse jam i vjetër. I dua sepse janë unë, për atë që bëj. Gjithmonë këto pyetje për moshën time…”.
Epo, je në kombëtare në moshën 41-vjeçare, është normale të bësh pyetje për moshën.
“Dje kur isha duke darkuar me ekipin, pashë djemtë dhe u thashë: “Do të mendoni se jam budalla, çfarë po bëj këtu në moshën time? Por do të shihni se si fluturon koha, si fluturon jeta. Edhe ju kur jeni afër 40 viteve do të keni frikë të ndaloni së luajturi. Ju pothuajse do t’ju zërë paniku. Kështu që unë ju them të shijoni dhe vlerësoni atë që po përjetoni.
Suedia, e cila po kalon një kohë të vështirë, do të përballet me Belgjikën të premten në mbrëmje në Solna.
“Një ekip i mirë, kemi një grup të vështirë. Çfarë do të thotë prania e Lukakut? Asgjë, është një ndeshje normale”.
Ju keni luajtur në Milanello me djalin tuaj Maximilian, i cili do të mbushë 17 vjeç në shtator.
“Është ëndrra e çdo babai, apo jo? Duke luajtur së bashku me fëmijën tuaj. Ai ishte i motivuar dhe më tha se do të luante fort nëse do të kishte një duel mes nesh! Kështu i thashë Piolit të na vendoste në të njëjtin ekip. Më mirë… Si luan ai? Po ta pyesësh, nuk më ka marrë asgjë. Nëse më pyet mua, ai më mori gjithçka”.
Ai tashmë ka thënë se nuk ka vendosur ende asgjë për të ardhmen, por një rol udhëheqës mund të jetë interesant. Në Milano, në Itali apo në kombëtaren suedeze ndoshta.
“Kam shumë oferta. Por nuk dua të mendoj ende për këtë, sepse për momentin e shoh veten vetëm si lojtar. Të gjithë më pyesin si jam, por ju duhet të pyesni 20-vjeçarët se çfarë mendojnë, pasi unë ende po luaj me ta”.
A do t’ju shohim në Euro 2024?
“Shumë herët për të thënë. Mundohem të shijoj çdo ditë në maksimum dhe të shoh vetwm tw tashmen, edhe pse në fakt jam gjithçka: e tashmja, e shkuara dhe e ardhmja”.
