Nga Skënder Minxhozi
Skizofrenia e takimeve të ambasadorëve të huaj dhe e deklaratave-sharje mes Ramës e Bashës, të nesërmen e misionit të dështuar Mcallister-Fleckestein, duket gjëja më e pritshme dhe e natyrshme. Gati-gati si një fund logjik i ditës së djeshme, kur palët hynë për një çast në godinën e Pallatit të Kongreseve për të negociuar në distancë (në dhoma të veçuara), e për të dalë prej aty me vrap pas pak minutash. A thua se kishin frikë se mos merreshin vesh!
E djathta europiane, është njoftuar dje zyrtarisht (e majta e dinte prej kohësh), se partia simotër e saj në Shqipëri nuk ka ndërmend të pranojë asnjë ofertë në tryezë, përveç qeverisë tkenike. Me fjalë të tjera, kryeministri duhet shkarkuar në tavolinë, sepse nuk i pëlqen Lulzim Bashës dhe Sali Berishës. Të cilët, vetëm gjashtë vjet më parë, kur ishin përkatësisht kryeministër dhe ministër i brendshëm, nuk merakoseshin aspak që opozita i akuzonte për vrasjet në bulevard dhe nja dhjetë mynxyra të tjera pak a shumë të ngjashme. Opozita ka vendosur që nuk do të hyjë në zgjedhje. Shkurt dhe saktë, ashtu siç ja tha edhe Basha negociatorit të Partive Popullore, i cili erdhi dhe iku nga Tirana pa nxjerrë asnjë fjalë nga goja, përveç lutjeve ndaj gazetarëve, që t’i hapnin rrugën drejt makinës që e priste sa herë dilte nga zyrat e shtetit shqiptar.
Dështimi i misionit diplomatik Mcallister-Fleckestein është kronika e një falimenti të paralajmëruar të arsyes së shëndoshë. Është një nga ato raste, kur dihet qysh në krye të herës motivi që do të rrëzojë një projekt, megjithëse autorët e projektit, të cilët edhe ata e dinë këtë, vazhdojnë të venë tulla në një mur që s’do të ndërtohet kurrë. Dy europarlamentarët e dinin se po vinin për të dështuar në Tiranë. Ata i kanë pasur sinjalet nga opozita, se nuk do të ketë akord pa rrëzimin e qeverisë. Megjithatë ata erdhën, për të shterruar edhe një kartë presioni mbi Bashën dhe për ta bërë edhe më të qartë panoramën e krizës shqiptare, e cila i ngjan kohës së ftohtë e me acar, por të kthjellët, pa asnjë re në qiell. Aktualisht në politikën shqiptare bën ftohtë, por shihet qartë se cili, apo më mirë, cilët janë problemet.
Duket se do të kemi zgjedhje, pavarësisht nga fakti nëse do të kemi edhe zgjidhje. Shigjeta e gravitetit të krizës ështe spostuar këto javë, nga pozicionet e ndryshme të partive, interesat e mëdha e të vogla, kërkesat realiste apo ultimative, bërrylat e llogaritë e pastra e të pista, tek fakti nëse në 18 qershor do të mund të votojmë. Ndërsa Basha po i ikën me koshiencë kësaj date, duket se Meta do të detyrohet të rimendojë deklaratën e dikurshme, se pa opozitën nuk ka zgjedhje. Oferta e djeshme e Ramës për ministrat, më shumë se ndaj Bashës, adresohej ndaj Metës dhe idesë së tij të vjetër të qeverisë së besimit.
Pas dështimit të djeshëm, LSI dhe eventualisht parti të tjera opozitare, do të detyrohen të shqyrtojnë me urgjencë pjesëmarrjen në zgjedhje. Pasi ky duket tashmë edhe pozicioni zyrtar i Perëndimit ndaj krizës shqiptare. Por edhe për faktin se ngurtësia e Çadrës dhe skadimi i afateve kohore, po jua bën gjithnjë e më të vështirë marzhin e manovrës politike.
/javanews.al/
