Nga Bjordi Mezini
Ti e di se sa të vështirë e kam këtë pjesë, sepse jam natyrë cinike dhe jam e tillë pikërisht për të mos u përballur me momente si ky. Ti e di që nuk më pëlqen të flas publikisht, sidomos kur bëhet fjalë për çfarë ndjej, por në fund të fundit kur filluam aventurën tonë së bashku e kemi bërë përballë të gjithëve ndaj dhe për këtë arsye përballë të gjithëve më duhet të them se çfar ndiej.
Dhe pse kundër natyrës sime po i shkruaj këto fjalë për ty, për respekt të të gjithë atyre që të kanë dashur, të gjithë atyre që nuk ngopeshin me ty, sepse ju fute aq thellë në zemer sa asnjeri më parë nuk e ka bërë. Në këto momente nuk di çfarë të mendoj e nga t’ia nis, koka më mbushet me kujtime dhe sytë me lot.
Adel’ më vjen shumë inat. Më vjen inat sepse je personi më i fortë që kam njohur.
Nuk e kam kuptuar kurrë se ku e gjeje forcën të përballoje çfarë ke përballuar gjatë gjithë jetës tënde. Më vjen inat sepse ke luftuar gjithmonë dhe kjo jo në mënyrë figurative, ti ke luftuar vërtetë për çdo gjë që arrite në jetë dhe sikur mos të mjaftonte, arrite të frymëzoje një gjeneratë të tërë me forcën tënde.
Linde në një botë shumë të vogël për ty dhe luftove aq shumë për të zgjeruar kufijtëe e botës tënde sa asnjeri tjeter që kam njohur. Kur kuptove që kjo nuk mjaftonte fillove të luftoje për të ndyshuar veten tënde dhe pak veta janë kaq të zgjuar dhe të guximshëm për ta bërë këtë.
Linde në një botë shumë të egër Adela, një botë që gjithsesi ka humbur çdo beteje kundër teje, sepse nuk e dinte kë kishte përballë. Kjo botë nuk e dinte që Adela nuk ka frikë nga asgjë, por kësaj radhe nuk kishe se si të fitoje Adel’, sepse u luajt jashtë rregullave dhe ishte e vetmja mënyrë për të të mundur.
Adel’ nuk jam i mirë me fjalët dhe ti e di se sa pak natyrë spirituale jam, do të doja të kisha thënë shumë më shumë, por më beso kur të them që dhe kaq paska qenë tmerrësisht e vështirë. Faleminderit zemër, për çdo gjë dhe më fal, për çdo gjë.
