Nga Rexhep Rada
Nga Italia po shkon drejt zgjedhjeve parlamentare që shohin të majtën në pushtet te Mateo Rencit të rënë marramendërisht në humnerë. Në vendin fqinj të zhvilluar dhe me kulturë votimi, populli vlerëson, shikon plotësimin e premtimeve, nuk i pëlqen pazaret për pushtet dhe vendos të ndërrojë qeverinë. Italianët do ta shkëndojnë të majtën me premtime boshe që aq shumë e pvrkrahën 4 vjet më parë.
Edhe unë e përkrahja Renzin para disa vitesh, edhe pse kandidat për kreun e qeverisë ishte Bersani, dhe jo vetë Renzi, por ish-kryebashkiaku i Firences solli një fryme të re me premtime të një politike moderne anti-oligarke dhe pro-popullore. Partia e tij nuk do të arrijë as 20% të votave.
Tashmë spektri i pushtetit anon nga koalicioni i djathtë i dyshes Berlusconi – Salvini. I pari si nxitës i ekonomisë dhe i reformave sipërmarrëse, ndërsa i dyti si lider populist i politikave federale dhe anti-emigrante. Berlusconi është lider politik, por nuk kandidon vetë për kryeminister. Gjithsesi, pavarësisht detyrimeve për moskandidim, ai e kishte marrë një vendim të tillë, të kishte rolin e garantit.
FI dhe Lega do të kalojnë së bashku 35 – 40% të votave. Por partia (jo si koalicion) më e madhe në vend nuk është as e majtë as e djathtë. Ajo është Lëvizja 5 Yje e Beppe Grillos. Një lëvizje që bazohet tek demokracia direkte dhe lufton fort oligarkët ka gjetur terren të madh kundër partive të vjetra të Italisë. Me disa parime barazie dhe përfaqësimi të gjerë, ka Di Maio-n si kandidat për kryeministër. Nuk i ka mbushur ende të 40-at, dhe nuk ka ndonjë shkollim ekselent.
Nuk është ai frymë e lëvizjes, realisht. Është komiku Grillo që e ngjizi dhe i jep jete kësaj forcë qytetare.
Grillinët do të arrijnë rreth 30%.
Një popull që ndryshon klasën politike, përmirëson veten…
Italia krijon doktrinë!
