Epistolate Konceptuales
Bota, universi u krijua nga një marrëdhënie dashurore, nga një ngjizje e përsosur […]
Nga Oltsen Gripshi
Mendoj që kjo ekspozitë do të përcjellë mesazhe domethënëse për publikun, i cili do të shohë, ndjenjë dhe do perceptojë nga afër një univers krejtësisht të veçantë. Një përqasje artistike origjinale, e cila në qendër të saj ka njeriun (ndonëse jo si një aktor direkt) si krijues i antropo-fenomenologjive dhe njëkohësisht përjetues i tyre. Një ndërthurje midis elementeve antropologjikë të shoqërisë shqiptare dhe fenomenologjive të shoqërisë të fillim mijëvjeçarit të tretë.
I frymëzuar nga Konceptualizmi i filozofisë mesjetare të Abelardo-s, si dhe nga Arti Konceptual i viteve ’60 të shekullit XX, mbërrij sot të konkretizoj ngjyrat e botës time të brendshme nëpërmjet konceptuales në portretizimin e realitetit si dëshmitar i kësaj kohe; i kohës tonë, i kohës që gjëmon furishëm me dinamizmin, i cili karakterizon të tashmen, por kurrsesi nuk harron të shkuarën…
* Kjo është pikënisja e mendimit tim, e konceptit tim dhe e konceptualizmit midis antropologjisë kulturoro-sociale shqiptare dhe fenomenologjisë pa kufinj e vendndodhje; një përqasje kjo sa origjinale aq dhe e guximshme, që kërkon të shkrijë në një të vetme copëza nga antropologjia shqiptare me fenomene të ndryshme universale, pagjuhë dhe entitet.
“Antropo-fenomenologji”
Kjo kompozitë mbiemërore më ka ngacmuar gjithmonë ndërgjegjjen për të krijuar diçka. Një diçka si produkt i gërshetimit të idesë me mendimin (konceptin) ku realja dhe surrealja marrin dhe japin nga njëra-tjetra. Ideja dhe mendimi, një lojë fjalësh, e cila depërton thellë në shqisat perceptuese brenda mureve të qelqta të unit tim; un që kriset, gati-gati shkërrmoqet e që braktis kryeneçësinë e të qëndruarit larg dhe indiferent përballë fenomeneve të së përditshmes. Nis të reflektoj, të gërrmoj dhe të hulumtoj se si mund të bëhem denoncues i këtyre fenomeneve apo pse jo idealizues i tyre.
Ky është dhe tezgjahu, i cili tjerr në vazhdim marrëdhënien midis meje dhe konceptuales. Një marrëdhënie dashurore, por edhe urretjeje, sepse mua më pëlqen e bukura dhe estetika në formësimin e veprave të mia, ndërsa konceptualja më këshillon të braktis këtë ndjesi sipërfaqësore démodé dhe t’i kushtohem thellësisht e më shumë mesazhit (konceptit) me të cilin do të komunikojë vepra. Fundja “Arti është për të trazuar vetëdijen e shoqërisë, shkenca për ta siguruar atë” G. Braque.
Në këto rrethana nëpërmjet veprave të paraqitura në këtë ekspozitë u mundova t’i shmangem masës egoiste, e cila mendon vetëm për vete dhe të ndalem e të reflektoj mbi fenomenet e ndryshme që na rrethojnë dita-ditës qofshin ato si pjellë e shoqërisë egoiste që i ngjiz, natyrës apo supersticioneve që na pushtojnë vëmendjen, duke u bërë padrejtësisht pjesë e përditshmërisë tonë sa të vakët kulturalisht aq dhe të zymtë ekonomikisht […]. Veprat prezantohen të sinqerta dhe modeste për t’i dhënë përparësi më shumë fuqisë së mendimit sesa pamjes estetike të tepruar (ekstravagante).
…Magjia dhe madhështia e mesazheve konceptuale të artit bashkëkohor janë shumë të fuqishme, pothuajse kapin në befasi edhe vetë artistin…
