Nga Ledi Shamku
Nuk kam asgjë as kundër “naçuve” as kundër zhargonit të tyre. Aq më pak kundër zhargonit të cilin shpesh e studioj me qejf, për të parë si identifikohen në grup naçut me njëri-rjetrin përmes gjuhës. Pra e njoh.
Dhe sapo dëgjova deklaratën (qesharake le të themi) të Ministrit të Jashtëm grek Kotzias, më kapi gazi. Kishte folur me gjuhë naçush, madje naçush adoleshentë, të cilëve sapo ka nisur t’u dirsë mustaqja, t’u trashet pak zëri e t’u plasë aty-këtu ndonjë akne puerile. Dhe këta naçu adoleshentë, për të treguar forcën, thonë fillimisht: “Hej, hec ta folim iher se ti e di, babi im e rref babin tat!”. Fillimisht kjo, se pastaj më vonë, kur naçut bëhen mustaqellinj, masin forcën e vet e jo më atë të “plakut”.
E tillë ishte edhe deklarata e Kotzias: “Greqia ka buxhet, ka njerëz, ka ushtri më të madhe, ju ka në dorë emigrantët, pra babi grek versus babit shqiptar; prandaj hec ta folim ndryshe për çështjen çame”.
I habitshmi Ministër, sa m’ke bo me qesh! – po ta kthej edhe unë me zhargon se ndoshta kët e kupton më mirë mqs e përdorke më shlirë (në vend të ligjërimit zyrtar diplomatik). Po t’kujtoj së pari që kur dy vendet janë anëtare të NATO-s, gjuha e naçuve s’të pi ujë mor mik! Madje babi yt, po ta dojë vërtet të mirën ty, të merr tani mënjanë e të thotë: “Ça bo or çun se na flliqe!”. Madje po i sugjeroj babit tat të ta thotë Çamërisht, se ndoshta e kupton më mirë! Në greqisht, një këshillë e tillë s’dij sa do të të hynte në vesh!
Të fala nga Babi-dheu im, Shqipëria, zoti Ministër! Kur të vish herës tjetër, mund të të bëj dhuratë ca leksione regjistrash gjuhësore. Leksionet e Diplomacisë do të të duhen ca më vonë, si të kesh kuptuar më parë këto të thjeshtat punë të gjuhës.
