Në Norvegji, ishujt Svalbard kanë “ditë” që zgjasin katër muaj. Arsyeja është i ashtuquajturi “Dielli i mesnatës”, një fenomen natyror që ndodh në stinën e verës në veri dhe në jug të Rrethit Arktik; dhe që shkaktohet nga pjerrësia e Tokës në lëvizjen e saj rrotulluese, e cila gjatë këtyre muajve i lë polet plotësisht të ekspozuara ndaj diellit.
Në këtë mënyrë, dielli nuk perëndon që nga 20 prilli deri në 22 gusht.
Ishujt Svalbard formojnë një arkipelag në veri të Norvegjisë, në mes të Oqeanit Arktik. Atje, natyra është shumë e mbrojtur për shkak të brishtësisë dhe vlerës së saj të pakrahasueshme. Është territori i arinjve polarë, dhelprave arktike dhe fokave me mjekër.
Kushtet e vështira të jetesës i bëjnë këta ishuj të vështirë për të jetuar. Kryeqyteti i saj, Longyearbyen, ka vetëm 2075 banorë dhe është i rrethuar nga akullnajat dhe shpellat e akullit. Ushqimi tradicional i zonës është mishi i fokës.
Muzeu në ajër të hapur në qytetin e Pyramiden, kushtuar minierave të vjetra të qymyrit, e transporton udhëtarin në Bashkimin Sovjetik të zhdukur. Një qytet tjetër që ishte i famshëm për minierat, jo shumë larg, është Barentsburgu, ku ndikimi rus ishte veçanërisht i dukshëm në arkitekturë. Në këtë vendbanim është ende e mundur hyrja në një minierë aktive.
Në Norvegji, ishujt Svalbard kanë “ditë” që zgjasin katër muaj. Arsyeja është i ashtuquajturi “Dielli i mesnatës”, një fenomen natyror që ndodh në stinën e verës në veri dhe në jug të Rrethit Arktik; dhe që shkaktohet nga pjerrësia e Tokës në lëvizjen e saj rrotulluese, e cila gjatë këtyre muajve i lë polet plotësisht të ekspozuara ndaj diellit.
Në këtë mënyrë, dielli nuk perëndon që nga 20 prilli deri në 22 gusht.
Ishujt Svalbard formojnë një arkipelag në veri të Norvegjisë, në mes të Oqeanit Arktik. Atje, natyra është shumë e mbrojtur për shkak të brishtësisë dhe vlerës së saj të pakrahasueshme. Është territori i arinjve polarë, dhelprave arktike dhe fokave me mjekër.
Kushtet e vështira të jetesës i bëjnë këta ishuj të vështirë për të jetuar. Kryeqyteti i saj, Longyearbyen, ka vetëm 2075 banorë dhe është i rrethuar nga akullnajat dhe shpellat e akullit. Ushqimi tradicional i zonës është mishi i fokës.
Muzeu në ajër të hapur në qytetin e Pyramiden, kushtuar minierave të vjetra të qymyrit, e transporton udhëtarin në Bashkimin Sovjetik të zhdukur. Një qytet tjetër që ishte i famshëm për minierat, jo shumë larg, është Barentsburgu, ku ndikimi rus ishte veçanërisht i dukshëm në arkitekturë. Në këtë vendbanim është ende e mundur hyrja në një minierë aktive.
