Nga Afrim Krasniqi
Problematika e tanishme e raporteve midis PD dhe SHBA ka pak të përbashkëta me situatën post zgjedhje 1996. Atëherë bëhej fjalë për kontrollin e pushtetit, pra për interes të dukshëm politik dhe demokratët refuzuan palën amerikane në negociata pa ditur pasojat që do të vinin. Ata besonin se kishin në krah shumicën e votuesëve dhe shumicën e qeverive perëndimore në BE. Më 2016 jemi në situatë tjetër. Interesi politik i PD duhej të ishte forcimi i raporteve me BE dhe SHBA, si dhe realizimi sa më parë i reformës në drejtësi.
Por PD nuk po mendon dhe as po vepron politikisht. Ligjërimi dhe ofertat e saj shpeshherë janë të kundërta me programin politik dhe interesat strategjike te opozitës në një vend si Shqipëria. Interesi politik është dominuar nga interesi klientelist, nevojat personale të disa individëve për imunitet politik personal e familjar nga hetimet e mundshme për korrupsion, si dhe interesi klientelist për të ruajtur të paprekur sistemin oligarkik që financon e dominon partitë, zgjedhjet dhe vendimmarrjen politike.
Ka një koalicion informal midis pjesës së korruptuar tek secila nga tri partitë politike kryesore për të parandaluar reformën në elementin me thelbësor te saj, krijimin e sistemit të hetimit jashtë partive politike dhe me rol ndërkombëtar. Ka një shumicë liberale në PD dhe opozitën në Shqipëri që mendon ndryshe dhe që flet për identitet, reformim dhe partneritet me perëndimin, por kjo shumicë nuk ka mekanizëm shprehjeje, nuk pyetet, nuk voton.
Një referendum në parti do të kishte vendimmarrje tjetër nga ajo që vjen nga ish-kabineti qeveritar që aktualisht dominon vendimmarrje në PD. Në dallim nga 1996, PD i njeh pasojat politike mund të vijnë nga distancimi i SHBA dhe BE dhe në një farë mënyre ka pranuar të merret peng nga një pakicë interesash në krye të saj. Ajo me vetëdije ka pranuar që t’i japë palës tjetër politike një dhuratë të pamerituar, partneritetin politik me Perëndimin, një ironi e fatit në kushtet, kur kauza e dekriminalizimit i hapi shtegun opozitarëve të forconte partneritetin parimor Perëndimor dhe të reduktonte mbështetjen ndërkombëtare për koalicionin ekonomik të mazhorancës!
Edhe njëherë nuk kemi vendimmarrje nga institucionet partiake, por nga liderit partiak, një tregues i sistemit të përmbysur të meritës, konkurrencës dhe cilësisë së demokracisë përfaqësuese.
Për më tepër, ngaqë interesat klienteliste dominojnë interesat politike të institucionit te opozitës në Shqipëri gabimisht PD zyrtare ka vendosur të sakrifikojë opozitën edhe një mandat tjetër duke ruajtur de facto status quo-n aktuale, duke shpresuar vetëm në aleanca informale dhe duke i mbetur besnike tezës së tek ne një parti vjen në pushtet, kur elektorati lodhet me palën tjetër.
