Nga Dritan Kaba
Kur shoh prindërit që rrinë si hunj gardhi, pa fuqi reagimi, për të mbrojtur krijesat e tyre mendoj se këta janë të parët që i detyrojnë të rinjtë të largohen nga vendi!
Skllevër modernë që qahen dhe janë të paaftë për të mbrojtur të ardhmen e fëmijëve të tyre. Kanë ulur kokën si në vitet ‘80!
Nëse ka pasur një arsye pse studentët u ngritën në dhjetor 90 ishte se panë pafuqinë e prindërve të tyre për të ndryshuar gjendjen. Konstatuan apatine, plogështinë, mungesën e kurajos, skllaverimin e prindërve të tyre ndaj u çuan në revoltë se donin jetën, prindërit prindërit ishin mësuar dhe nuk iu bënin përshtypje prangat e skllavërisë. Ato iu ngjanin si orëdore, si aksesorë të se përditshmes së tyre.
Prindër që nuk kanë guximin të shkojnë deri tek komisariatet të interesohen për fëmijët e tyre. Kanë frikë se mos i kapin jashtë orës 22.00 të shtetrrethimit.
Është vërtetë e rëndë, por po e shoh këto ditë. Kam marrë pjesë në çdo protestë të këtyre pesë ditëve, por shumë pak janë në krah të fëmijëve të tyre. Kanë frikë! Lepurin në bark e kanë më të madh se Bugs Bunny lepuri i famshëm i filmave për fëmijë!
Më vjen realisht keq për gjendjen e mjerueshme ku gjenden.
Ndaj revolta e të rinjve sot është pikërisht edhe për pafuqinë e prindërve të tyre për të ndryshuar gjendjen, për tu përballur me të keqen, për të guxuar ndaj skllavërisë së bijve të eterve të Bllokut.
Prindërit hanë karrotën e pushtetit si lëmoshë, ndërsa të rinjtë përleshen për një jetë më të mirë. Ata protestojnë kundër një neodiktature. Ata e ndjejnë shumë! Ata e kuptojnë nga bisedat nën jorgan të prindërve të tyre, ku qahen me zë të duket për pamundësitë e tyre ekonomike, për presionin që ndjejnë kudo ku janë të punësuar, për pafuqinë dhe nënshtrimin me vullnet të prindërve të tyre. Prandaj ata thërrisnin me të madhe “Poshtë Komunizmi” edhe pse nuk e ka jetuar, as nuk e mësojnë në shkollë, se komunistët e rinj nuk i lejojnë të jenë në kurrikulat mësimore krimet e prindërve të tyre, por me atë që kanë dëgjuar dhe kanë lexuar vetë, i duket e njëjta situatë.
Mos u habisni kur të ikin dhe mos qani në whatsapp-e.
Ju prindër po i largoni vetë fëmijët tuaj! Njësoj si prindërit e para 30 viteve që qanin në telefonat e komshinjve për ata të rinj që ikën me ambsadat!
