“Ajo nuk ishte edhe aq një njeri si një përzierje e varfërisë së zymtë, si një dorë e hapur në një shtëpi modeste që lë të dalë aroma e lakrës së zier dhe thirrmat e fëmijëve”. Romani i shkurtër i West-it, botuar kur ajo ishte 24 –vjeçare, është një nga përgjigjet letrare më detyruese ndaj tmerreve të Luftës së Parë Botërore, rrëfyer nga një qasje e atyre që mbetën në shtëpi. Në hyrje, narratori, Jenny, dhe Kitty bashkëshortja e bukur por e zbrazët e kushëririt të saj Chris –it po jetojnë në një shtëpi të bukur angleze, Baldry Court, duke pritur kthimin e Chris-it nga Fronti. Ai kthehet duke humbur kujtesën për shkak të tronditjes. Gjithçka që ka ndodhur në 15 vitet e fundit është fshirë nga mendja e tij, përfshirë martesën dhe vdekjen e fëmijës së porsalindur dhe Baldry Court si edhe banorët e saj janë kthyer në të pakuptimtë për të.
Ai është magjepsur me një grua të klasës punëtore, Margaret-ën, të cilën e kish njohur kur ajo ishte vajzë dhe bëhet e vetmja figurë që mund t’i japë atij ngushëllim, si dashnore dhe figurë amësore. Në mbyllje të romanit, ai kurohet në mënyrë mizore duke i kujtuar me forcë fëmijën e vdekur, një djalë i vdekur në një shoqëri tashmë të mbushur plot me djem të vdekur. “kthimi” i kujtesës do ta kthejë atë në Front, dhe ne hamendësojmë, thuajse një vdekje të sigurt në llogore, në “Tokën e askujt ku plumbat bien si shi në fytyra e kalbura të të vdekurve”.
Romani është hidhur ironik e njëherazi lirik , veçanërisht në përfaqësimin e tij të botës së humbur në të cilën amnezia e Chris-it, “arratisja histerike” e sjellë nga tronditja psikike prej shpërthimeve, i mundëson atij të strehohet. Është një histori dashurie e një lloji, përmes së cilës West-i eksploron disa nga pyetjet më komplekse dhe të vështirë që ngrihen rreth përvojës së luftës.
Skeda:
Kthimi i Ushtarit
Rebecca West
Jeta| l. 1892 (Angli), v. 1983
Botimi i parë | 1918
Botuar nga | Nisbet & Co. (Londër)
Emri i lindjes | Cicily Isabel Fairfield
