Nga Ermira Bicaj
Jam një qytetare e thjeshtë e vendit tim që punoj në administratë publike. Për faktin që nuk kam orar pune aq të ngarkuar, kohën e lirë të mbetur nga tetë orarshi zyrtar e kaloj në internet. Këto dy ditët e fundit, ashtu sikurse dhe shumë të tjerë besoj, nuk i shihja dot ato rrjete sociale ku jam aktive, për shkak të ndarjes se parakohshme nga jeta të një figure publike të njohur, të një vajze që edhe pse nuk e kam njohur personalisht, kam gëzuar respekt dhe simpati të veçantë për të, për faktin se për mua simbolizonte vajzën luftarake dhe mospërfillëse ndaj fosileve të mentalitetit, mbi bazën e të cilit vazhdojmë e rregullojmë ca marrëdhënie njerëzore. Keqardhje e papërshkrueshme!
Po nuk e fsheh dot më neverinë për këto fëlliqësira portalesh që nuk lanë veprim e mosveprim, fjalë e heshje, lot e buzëqeshje, minutë e sekondë pa komentuar e publikuar. Çfarë ndodhi, si, qysh, kur…. O Zot, nuk mund ta perceptoj dot si vazhdojnë ende e shkruajnë për një ngjarje të tillë. E ndjera iku! U varros. Ç’ka më për t’u diskutuar këtu? Lejomëni të përmend përciptazi disa tituj portalesh:
“Shkaku i vdekjes (disa versione të publikuara)”, “Ja mesazhi i shoqes”, “Ja dhe mesazhi i ish-it”, “Ja dhe sjellja e tij, kur mori lajmin”, “Ja mesazhet e fundit”, “Ja vendi, ku ishte për herë të fundit, “Ja çfarë synonte”, “Ja çfarë arriti e çfarë nuk arriti”, “Ja homazhet”, “Ja kush mori e kush nuk mori pjesë”, “Ja pse nuk do marrin pjesë familjarët”, e të tjera, e të tjera. Madje, publikime nga portale qe nuk kanë pikë lidhjeje me kronika të tilla (faqe make up-i për shembull).
E di çfarë mendoj pas gjithë këtyre shkrimeve? Mendoj për persona që u rrinë gati ngjarjeve vetëm e vetëm për t’i publikuar, për të marrë klikun, për të fituar para. Persona që nuk duan t’ia dinë për asgjë tjetër, vetëm per klikun, për atë dreq kliku, dhe për xhepat e tyre. Po këta persona që shpesh i dëgjon të flasin për të drejta, për liri shprehjeje dhe që në fund, mendojnë vetëm për xhepat e tyre.
Njerëz të ligj!
Të tilla raste duan sa më pak fjalë boshe, duan të tregoheni pak të mëshirshëm para së gjithash, të merrni parasysh se ka persona që preken prej tyre. Merrni parasysh se jo gjithçka që dëgjoni të flitet është e vërtetë dhe të pavërtetat nuk bëhen lajm. Jo çdo gjë duhet publikuar, aq më tepër për ceremoni mortore. Mendoni pak më shumë me njerzillëk, dreqi e mori, se nuk bëhen eksperimente me të këtilla gjëra. Mendoni pak para se të shkruani për këto ngjarje e lërini të ndjerët të qetë për atje ku janë nisur.
