Kujtoj ditën kur të mora hua makinën dhe ta dëmtova, të kujtohet, apo jo? Thashë se do më vrisje, por ti nuk e bëre. Kujtoj atë ditë që ngulmova të shkojmë në plazh, ndërsa ti më kundërshtoje, se dukej që do të binte shi, dhe ra shi, apo jo? Tashë se do më bërtisje: “Të pata thënë!”, por ti nuk e bëre.
Kujtoj atë ditë kur u përdridhesha të gjithëve për të të bërë xheloz dhe ti u bëre xheloz, të kujtohet, apo jo? Thashë se do të më lije, por ti nuk e bëre.
A të kujtohet atëherë kur përmbysa nga inati tortën në tapetin e makinës tënde? Thashë se do të më rrihje, por ti as këtë nuk e bëre. Kujtoj atë natë që harrova të të them se në pritje duhej shkuar me veshje serioze dhe ti erdhe i veshur me xhins, a të kujtohet?
Thashë se do të me ndëshkoje, por ti nuk e bërëe. Po, janë kaq shumë gjëra që ti nuk i bëre! Sepse kishe durim me mua,më dashuroje dhe më mbroje. Ishin shumë gjëra për të cilat desha të të kërkoja të falur, kur të ktheheshe nga Vietnami! Por ti nuk u ktheve…
(Fragment nga libri “Të jetosh, të dashurosh, të kuptohesh”, i autorit Leo Buscaglia)
