Nga Anjeze Gjeluci
E kur përmendet si emër i përgjithshëm, tanëve ne, na shkon mendja direkt te nji emër i përvetshëm, në këtë rast “nana Land”… Asht ajo nana perfekte!
Ajo nanë që të ka vu me fjetë tuj të përkund, tuj te gicilu shpinden e kryet. Që çohet shpejt sapo i vogli e kërkon…
Çdo mëngjes të fryn jastekët me duar me i fjetë rehat të vegjlit e saj, që mezi presin me fjetë në ato çarçafët akull të bardhë rroka-rroka në gjiun e saj…
Asht ajo nanë që përveç punëve të ditës e ngarkesave të mëdha ka gjithmonë kohë me lexu nji libër, e kajherë me mësu edhe autodidakt diçka që regjimi s’ia ka leju.
Asht ajo gru, e cila punën e dorës e ka të dashtun si piktori pikturën me i punu vajzave koletin e jakave, mos me iu duke keq rrobat keq nën te. Ajo gru që don me pa fëmijët e bashkëshortin e saj të kërpitun!
Ajo nanë që ndan me kujdes vijën e drejtë flokeve të bijave për me i vu fjongon që i kombinon me rrobat…
Ajo nana që kjan në heshtje, që kërkonte aq pak, që edhe kur asht bosh te fëmijët asht njisoj efektive… Gruja besnike!
Gruaja intelektuale, gruaja e cila lufton me logjikë e argument…
Gruaja që mund ta kenë “frikë” të gjithë burrat e dobët…
Ajo nanë, asht gruaja prej te cilës jam rritë, por jo vetëm, të tilla ka shumë…
Gëzuar nanë, me pamundësi me ardhë vetë drejt teje, po vjen nji surprizë e vogël me postë në këtë moment.
Dalin fotot, si Arber Hajdari rrinte si hije pas Veliajt dhe a po hetohet per pastrim parash nepermjet bamiresise
“Bamirësia nuk të varfëron”, thotë slogani, por në realitet është kthyer në një mekanizëm pasurimi për ata që janë trajnuar herët...
