Te dashur/a mesues/e,
Javën e ardhshme kur ato fytyra të ëmbla të vijnë në klasën tuaj për herë të parë dhe ju dëshironi t’u jepni detyrën e zakonshme “Si i keni kaluar pushimet verore”, ju lutem konsideroni një fëmijë, familja e të cilit nuk ka pasur mundësi të shkojë për pushime.
Një fëmijë tjetër që është dashur të kujdeset për vëllain/motrën më të vogël, sepse vellai/motra i/e saj/tij me i/e madh/ ka fjetur gjithe diten.
Një fëmijë që i është dashur të rrijë poshtë batanijes deri në orën 2 pas mesnate duke dashur t’i ikë britmave dhe fyerjeve. Një fëmijë që po shikon për të ngrënë dhe për të mbushur barkun, pasi sandwich-i ka qenë ushqimi i/e tij/saj gjatë tërë verës ose që nuk ka ngrënë asgjë dhe e ka kaluar tërë verën duke kërkuar ushqim për veten. Fëmija që po vesh rrobat e vitit të kaluar, sepse familja nuk ka pasur mundësi t’i blejë rroba të reja.
Ka fëmijë që druhen në ditën e parë të shkollës sepse nuk kanë një përgjigje të mirë për pyetjen se si e kanë kaluar dhe çfarë kanë bërë gjatë verës, sepse ndoshta ajo që ata kanë bërë ka qenë veç mbijetesa.
Andaj ju lutem konsiderojeni një pyetje tjetër, psh.: “Çfarë do të bëj këtë vit të ri shkollor”. Por, ju lutem shumë mos i detyroni të shkruajnë një paragraf për të ju treguar se si e kanë kaluar verën. Mjerisht për shumë fëmijë, pjesa më e bukur është që vera ka mbaruar.
Nga Aaron Baker / Përktheu Gentrita Nuka
Ah, sa e vërtetë! E kemi ndier nën lëkurë këtë ndrojë për pyetjen e çdo fillim sezoni shkollor, kur na duhej të shpiknim ndonjë ide që sigurisht mos t’i largohej shumë realitetit, apo kur realitetin duhej ta zmadhonim pakëz, shoqëruar gjithnjë me frikën nga gënjeshtra.
Për fat të keq, mësuesit jo rrallë herë kanë qenë shtypës për nxënësin. Pra, në vënd të të nxisnin dijen e të zhvillonin personalitetin e fëmijës, kanë bërë të kundërtën..dhe fëmija kësisoj është gjendur i shtypur në shkollë, në familje, në shoqëri…