Hapësirat e gjelbra në qytet mund të ndihmojnë në luftimin e temperaturave të larta, të rrisin biodiversitetin dhe të rrënjosin një ndjenjë qetësie në mes të ‘xhunglës’ urbane.
Por duket se parqet në qytet kanë një tjetër avantazh të madh pasi vonojnë plakjen biologjike me njerëzit që jetojnë pranë hapësirave të gjelbra duken mesatarisht dy vjet e gjysmë më të rinj në krahasim me ata që nuk janë pranë parqeve. Ky ishte përfundimi i hulumtimit të fundit nga Shkolla e Mjekësisë Feniberg e Universitetit Northwestern, botuar në Science Advances.
“Të jetosh pranë zonave më të gjelbra mund t’ju ndihmojë të dukeni më të rinj se mosha juaj aktuale”, thotë studiuesi kryesor Kyeezu Kim, një bashkëpunëtor postdoktoral në Shkollën e Mjekësisë Feniberg të Universitetit Northwestern. Ajo beson se gjetjet e tyre mund të çojnë në një dizajn të ndryshëm të strukturës urbane me qëllim promovimin e shëndetit publik dhe eliminimin e pabarazive në sektorin e shëndetësisë.
Hulumtimet e mëparshme kanë lidhur “sherebelën e gjelbër” me një shëndet më të mirë kardiovaskular dhe shkallë më të ulët të vdekshmërisë.
Studiuesit studiuan metilimin e ADN-së në një përpjekje për të përcaktuar nëse ekspozimi ndaj jeshiles ndikon në trup në një nivel qelizor.
Hulumtimet e mëparshme kanë treguar se të ashtuquajturat “orë epigjenetike” të bazuara në metilimin e ADN-së mund të jenë një parashikues i mirë i kushteve shëndetësore si sëmundjet kardiovaskulare, kanceri, rënia e aftësive njohëse, si dhe një mënyrë më e saktë e matjes së moshës në krahasim me kalendarët.
Kyeezu Kim dhe kolegët ndoqën më shumë se 900 të rritur nga katër qytete amerikane (Birmingham, Chicago, Minneapolis, Oakland) gjatë një periudhe 20-vjeçare, nga 1986 deri në 2006.
Duke përdorur imazhe satelitore, ekipi vlerësoi se sa afër ishin adresat e shtëpisë së pjesëmarrësve me bimësinë dhe parqet përreth dhe i kombinoi këto të dhëna me mostrat e gjakut të marra në vitin e 15-të dhe të 20-të të studimit për të përcaktuar moshën e tyre biologjike.
Ekipi ndërtoi modele statistikore për të vlerësuar rezultatet dhe kontrollin për variabla shtesë si arsimi, të ardhurat, si dhe faktorët mjedisorë si pirja e duhanit që mund të ndikojnë në rezultatet.
Ata zbuluan se njerëzit shtëpitë e të cilëve ishin të rrethuar me 30% gjelbërim brenda një rrezeje prej pesë kilometrash ishin mesatarisht 2.5 vjet më të rinj biologjikisht krahasuar me ata shtëpitë e të cilëve ishin 20% të gjelbërta.
Të rriturit kaukazianë (tre vjet më të rinj) në krahasim me afrikano-amerikanët (dy vjet e gjysmë më të rinj) kishin përparësinë më të madhe kundër plakjes. Gjithashtu faktorë të tillë si stresi, bukuria mjedisore dhe forma të tjera të mbështetjes sociale u zbuluan se ndikojnë në shkallën e efektit të dobishëm të hapësirave të gjelbra në lidhje me plakjen biologjike.
Hapi tjetër në hulumtim sipas yeezu Kim do të përfshijë hetimin se si ekspozimi ndaj gjelbërimit ngadalëson plakjen.
Hapësirat e gjelbra në qytet mund të ndihmojnë në luftimin e temperaturave të larta, të rrisin biodiversitetin dhe të rrënjosin një ndjenjë qetësie në mes të ‘xhunglës’ urbane.
Por duket se parqet në qytet kanë një tjetër avantazh të madh pasi vonojnë plakjen biologjike me njerëzit që jetojnë pranë hapësirave të gjelbra duken mesatarisht dy vjet e gjysmë më të rinj në krahasim me ata që nuk janë pranë parqeve. Ky ishte përfundimi i hulumtimit të fundit nga Shkolla e Mjekësisë Feniberg e Universitetit Northwestern, botuar në Science Advances.
“Të jetosh pranë zonave më të gjelbra mund t’ju ndihmojë të dukeni më të rinj se mosha juaj aktuale”, thotë studiuesi kryesor Kyeezu Kim, një bashkëpunëtor postdoktoral në Shkollën e Mjekësisë Feniberg të Universitetit Northwestern. Ajo beson se gjetjet e tyre mund të çojnë në një dizajn të ndryshëm të strukturës urbane me qëllim promovimin e shëndetit publik dhe eliminimin e pabarazive në sektorin e shëndetësisë.
Hulumtimet e mëparshme kanë lidhur “sherebelën e gjelbër” me një shëndet më të mirë kardiovaskular dhe shkallë më të ulët të vdekshmërisë.
Studiuesit studiuan metilimin e ADN-së në një përpjekje për të përcaktuar nëse ekspozimi ndaj jeshiles ndikon në trup në një nivel qelizor.
Hulumtimet e mëparshme kanë treguar se të ashtuquajturat “orë epigjenetike” të bazuara në metilimin e ADN-së mund të jenë një parashikues i mirë i kushteve shëndetësore si sëmundjet kardiovaskulare, kanceri, rënia e aftësive njohëse, si dhe një mënyrë më e saktë e matjes së moshës në krahasim me kalendarët.
Kyeezu Kim dhe kolegët ndoqën më shumë se 900 të rritur nga katër qytete amerikane (Birmingham, Chicago, Minneapolis, Oakland) gjatë një periudhe 20-vjeçare, nga 1986 deri në 2006.
Duke përdorur imazhe satelitore, ekipi vlerësoi se sa afër ishin adresat e shtëpisë së pjesëmarrësve me bimësinë dhe parqet përreth dhe i kombinoi këto të dhëna me mostrat e gjakut të marra në vitin e 15-të dhe të 20-të të studimit për të përcaktuar moshën e tyre biologjike.
Ekipi ndërtoi modele statistikore për të vlerësuar rezultatet dhe kontrollin për variabla shtesë si arsimi, të ardhurat, si dhe faktorët mjedisorë si pirja e duhanit që mund të ndikojnë në rezultatet.
Ata zbuluan se njerëzit shtëpitë e të cilëve ishin të rrethuar me 30% gjelbërim brenda një rrezeje prej pesë kilometrash ishin mesatarisht 2.5 vjet më të rinj biologjikisht krahasuar me ata shtëpitë e të cilëve ishin 20% të gjelbërta.
Të rriturit kaukazianë (tre vjet më të rinj) në krahasim me afrikano-amerikanët (dy vjet e gjysmë më të rinj) kishin përparësinë më të madhe kundër plakjes. Gjithashtu faktorë të tillë si stresi, bukuria mjedisore dhe forma të tjera të mbështetjes sociale u zbuluan se ndikojnë në shkallën e efektit të dobishëm të hapësirave të gjelbra në lidhje me plakjen biologjike.
Hapi tjetër në hulumtim sipas yeezu Kim do të përfshijë hetimin se si ekspozimi ndaj gjelbërimit ngadalëson plakjen.
