Nga Henerieda Malo
A t’i jap të drejtë miqve të afërt të zemrës, që të lodhur e të ndjerë të pashpresë u larguan nga ky vend duke kërkuar më shumë. Kacavirren diku larg Shqipërisë mes sfidave për të njehësuar diplomën, për të çertifikuar gjuhën, të gatshëm të fillojnë studimet edhe njëherë nga fillimi duke refuzuar të kthejnë kokën mbrapa. Më dhimbset, kur i dëgjoj të thonë se Shqipëria nuk bëhet më, aty nuk çan dot, nuk ka të ardhme. E më thonë ik dhe ti, mos gabo, leviz sa je në kohë…
A t’i jap të drejtë miqve dhe të njohurve që shoh sesi përpiqen për t’ia dalë mbanë edhe tek Shqipëria që nuk bëhet? Nuk janë ata që nuk punojnë,nuk janë ata që rrinë kafeneve por ata që vazhdojnë rrugëtimin e përpjekjeve në rremujën e të gjithë asaj Shqipërie që “nuk bëhet më”.
Dikush duke udhëtuar jashtë vendit për të studiuar e duke u rikthyer përsëri në Shqipëri, mundohet e lufton qe t’ia dalë mbanë, e nuk meriton aspak të futet tek grupi i njerëzve që duan punë, por nuk duan të punojë, apo që mjaftohen me punët e gjetura me mik e para. Janë ata që duhet të bëhen shembull sesi në “Shqipërinë që nuk bëhet” mund edhe t’ia dalësh.
A t’i jap të drejtë emigrantit që vrullin e ikjes e kaloi më shumë se 10 vite më pare dhe me pak apo shumë arritje ekonomike ka ndërtuar familjen jashtë vendit të tij, e ndjehet hera herës më i huaj në vendin e vet sesa në vendin pritës. Di të thotë se i mungon Shqipëria, por nuk lë pa përmendur se shqiptarët kanë këte e atë të metë e se në Shqipëri s’do të kthehet më. Çuditërisht rrallë apo asnjëherë dëgjon të thuhet “Ne shqiptarët kemi…”
E kur je i ri dhe në udhëkryq, kur ndoshta me naivitet refuzon të pranosh se “Shqipëria nuk u bëka më”, kur nuk do të dorëzohesh, por përsëri mundohesh të mirëkuptosh edhe ata që zgjodhën të ikin, pikërisht sepse janë njerëz që të ngjasojnë shumë në vlera e ide, kujt duhet t’i japësh të drejtë?
Po ti çfarë rruge të zgjedhësh? A të ikësh edhe ti? A do bëhet vonë për të ikur nesër, nëse sot nuk ikën? E nëse studion jashtë vendit a ia vlen të kthehesh?
Nuk di nëse do të jesh duke u kthyer në atë Shqipërinë që s’bëhet apo në atë Shqipërinë e njerëzve e familjarëve që sheh si përpiqen për të ndërtuar jetën, të shqiptarëve që përpiqen për të qenë të drejtë e të ndershëm e që se kanë patur me të thjeshtë se të tjerët për të ndërtuar dicka.
Po fajin kujt t’ia hedh?
