Kërkojini tjetërkund teritalsat!

Nga: Ledi Shamku

Sa here qe ne kete vendin tone prishet nje rutine a thyhet nje tabu, veprimi shoqerohet gjithnje me nje duhme erë goje! Nga ato duhma kalbezimesh te vjetra qe te neverisin. Dhe nuk di pse, por “mendimtaret” dhe gjithologet popullorë kane shpesh ketë duhmë!
Lexova do shkrime te servirura veresie, si me qenë kafja e mengjesit, per “pantallonat e teritalit” qe i paskeshin veshur dikujt. Dhe u neverita! E m’u kujtua e njejta duhme qe pata degjuar per veten ketu e 9 vjet te shkuara.
Bruno Shllakun e njoh! Me rrenje e me dege! E kam mik. Ja njoh edhe axhën (e kush nuk e njeh Gjon Shllakun e Iliades ne shqip?!). Ia njoh edhe te vellane (e kush nuk e njeh estetiken e holle te Primo Shllakut per Martin Camajn – Uliksin qe nuk u kthye ne Itake). Asgje nuk lind nga asgjeja, por pavaresisht biografise, njoh Brunon vete! Brunon e drejtperdrejte dhe pa kompromise kur eshte fjala per qyteterim te mirefillte.
Ndaj shkarrashkruesve bajate u them t’i kerkojne gjetiu teritalsat! Shume nga keta ne vitet ’90 i kthyen me shpejtesi mbrapç xhaketat gri te Sigurimit (oh i mbaj mend per bukuri me ato xhaketa), i veshen nga ana e hastarit dhe renden te ngrene dy gishtat neper foltore parlamenti a neper drejtime partie. Mund te largojne teritalin nga vetja (sot veshin kostume kashmiri), por nuk largojne dot veten nga teritali.
Aty i gjeni, shumicen prape me dy gishta, gabimisht e fajësisht me simbolin e lirise e te ndryshimit, neper foltore a drejtime partie i gjeni prape, dhe jane te paret qe tremben dhe kundershtojne cdo thyerje tabuje, cdo ndryshim rrenjesor, shkurt çdo gje që i kthen prape sikunder jane: në teritalsa!
Bruno mireseerdhe! Me gezove shume qe erdhe! Dhe falemnderit qe vendose te vish! Une te njoh dhe ta cmoj te premit shkurt qe ke! Ke me ndigju boll, Bruno. Por anì, siç thoni ju nga Shkodra, mos e xêj krytë fort o mik! Dikur-dikur ka me u dlirë disi edhe kjo duhma e erës se gojes! Paç këmbën e mbarë e tërhiqe ca zvarrë, Bruno, se kemi nevoje edhe per do te tjere si ti!