Inva Mula do të këndojë në Teatrin Kombëtar të Beogradit. Ajo do të luajë Mimin, në “La Boheme” e Giacomo Puçinit.
Muzikologu Vaso Tole thotë se po përsëritet historia, pasi në atë skenë për herë të parë në vitin 1945 është ngjitur një soprano shqiptare, e madhja Tefta Tashko Koço.
Tole ka sjellë përkthimin në shqip të artikullit të gazetës “Gllas” (f. 4) të Beogradit, nëntor 1945, me titullin: Vizita e artistes shqiptare Tefta Koço në operën e Beogradit.
Ja çfarë shkruhej për sopranon shqiptare: “Tefta Tashko Koço, antifashiste e shquar shqiptare që ka kryer edukimin muzikor në Francë (diplomuar në Konservatorin e Parisit) këndoi në Operën e Beogradit rolin e Mimi-së nga “Bohème” e Puçinit, ku paraqitet parisienia e varfër, e qetë dhe e sëmurë. Audienca operistike e kryeqytetit të Jugosllavisë së lirë e demokratike, pikërisht të nesërmen e zgjedhjeve për kuvendin kushtetues, ende në gjendje solemne e shpirtërisht krenare, priti me dashamirësi e ngrohtësi artisten e një populli të dashur e të afërt, që sot është gjithashtu një vend i lirë Ballkanik, artisten e Shqipërisë. Kështu, në saje të cilësive të dallueshme artistike të vizitores, ajo mbrëmje operistike mori vetvetiu një shkëlqim fisnik, simbol ky i afrimit kulturor dhe lidhjeve gjithnjë e më të afërta shpirtërore midis dy popujve Ballkanikë. Tefta Koço është soprano lirike me shkollë të përsosur, timbër të qartë e të shëndoshë, intonacion të pastër si kristali. Vibracionet natyrore të këtij zëri të natyrshëm, me intensitet të lartë e tingëllim të ngjeshur, e bëjnë atë të përshtatshëm për këtë vepër lirike me karakter të thellë e serioz (pa atë lloj elaborimi të vetive të saj natyrore, ajo nuk do mund t’i afrohej rolit të Mimi-së). Me një teknikë të përsosur vokale, veprime të matura e frazim plot shije, Tefta Koço, arrin një shkallë bindëse në shtjellimin e saj vokal e artistik, duke transmetuar me finesë rolin shprehës të Mimi-së. Me gjeste shumë të përmbajtura, të qeta e delikate, duke ruajtur gjithnjë me kujdes karakterin liriko-tragjik të rolit, Tefta Koço, me mjetet e saj artistike, shpalosi një krijim operistik të përpunuar me shumë kujdes në përputhje të plotë stilistike, me karakterin kryesor të partiturës puçiniane.”
