Pas suksesit të shfaqjes “Tri motrat”, sezoni i së cilës sapo u mbyll, aktorja Elia Zaharia rrëfen për Mapo-n se si është ndjerë në rolin e Irinës, e vogla e motrave Prozorov, sesi e ka parë atë të shndërrohet brenda një nate, në provincën që i mbyt ëndrrat dhe bashkëjetesën prej pesë muajsh, me veprën e Çehovit. “Kam qarë thuajse çdo natë, pasi mbyllej shfaqja” – thotë Elia, pasi ka dëgjuar sesi kjo shfaqje e ka shkundur publikun, deri në përlotje. Kur regjisori, Hervin Çuli, ia besoi rolin ishte disi mëdyshas rreth shpërfaqjes së emocioneve nga Zaharia. “Çuli kishte krijuar një ide se unë jam aktore racionale më shumë se emocionale. Kjo më bëri të thellohesha emocionalisht në rol qysh në ditët e para. Jam natyrë që më pëlqen ta sfidoj veten” – vijon ajo, ndërsa zbulon se me veprën e Çehovit ishte njohur qysh në vitet e para të studimeve.
“Më kishte lënë përshtypje nga ajo kohë Maria Sergeyevna (Masha), motra tjetër dhe kur e rilexova, do kisha qenë e kënaqur edhe sikur Çuli të më besonte rolin e Mashës ose të Natashës. Nëse do të kishte qenë kjo e fundit, publiku do të më kishte parë krejt ndryshe” – thotë Elia, ndërsa pohon se roli i Irinës është nga ato role jo fort të lehta.
E ka përjetuar çdo natë metamorfozën e Irinës. “Ajo plaket, plaket pa jetuar. Ndahet dhunshëm nga ëndrra. Dhe kjo ndarje është traumatike. E kam ndjerë qysh nga momenti i parë e deri te zhbërja e shpërbërja derisa ajo shndërrohet në një Olga, kopjen e motrës së madhe” .
