Dy shok të ngushtë, dy miq të ngushtë vendosin ta përforcojnë edhe më shumë këtë lidhje, duke e çuar në kufinjtë e lidhjes së gjakut.
Ata kryejnë një rit të moçëm, ku presin me thikë dorën dhe pinë gjakun e sho-shoqit.
Që në këtë moment quhen vëllamë, pra vëllezër e shkuar vëllezërve.
Në epos, politikë apo histori ky zakon shoqërohet me betim mbi flamur. Me vëllamin lidhja është e përjetshme. Më lëhtë është të grindesh me vëllain e gjakut, se me vëllamin, me të cilin ke lidhur besën.