Nga Erion Dasho
Në sajë të përrallës së famshme dhe të inskenimeve të shumta, të rrallë janë ata që nuk kanë dëgjuar për Grinçin, personazhin mizantrop që trishtohej kur të tjerët gëzonin dhe që u përpoq të shkatërronte festën e Krishtlindjeve.
Ndërkohë që Grinçi është një personazh alegorik, imagjinar dhe, në fund të fundit, zbavitës, shqiptarët kanë pasur fatkeqësinë të kishin Grinçin e tyre të vërtetë dhe të tmerrshëm.
Në Krishtlindjen e vitit 1946, babai shpirtëror i Boratit të sotëm arrestonte anëtarët e grupit të deputetëve, duke i privuar shqiptarët nga e vetmja opozitë që u kishte mbetur dhe duke eliminuar pengesën e fundit në rrugën drejt diktaturës së plotë.
Në vitet që pasuan, komunistë vodhën edhe 44 Krishtlindje të tjera dhe u deshën dekada që shqiptarët të rifitonin të drejtën për t’u gëzuar si gjithë bota.
***
Këtë vit, duke sajuar nga hiçi “aferën” e klubit Partizani dhe duke luajtur me afatet dhe vendimmarrjen juridike, rilindja arriti të vendosë në skenë epilogun e skenarit të vet anti-opozitë pikërisht në ato që duhet të ishin ditë të gëzueshme feste.
Borati u shndërrua në Grinç dhe u vodhi sërish Krishtlindjet shqiptarëve. Për ditë e javë me radhë nuk u fol edhe ende nuk flitet për festa, pemë krishtlindjesh, dhurata dhe gëzim, por për akuza të stisura, prokurorë, gjykatës, arrestime, dhunë politike dhe protesta.
Ligjësia se historia përsëritet nuk mund të ishte më ulëritëse se kaq; komunistët e rinj arritën sërish t’u vidhnin shqiptarëve Krishtlindjen dhe tani gjithçka mbetet në dorën e qytetarëve.
A do ta ulin kokën edhe njëherë duke e lejuar Grinçin e ri t’u vjedhë gëzimin, festat dhe të ardhmen e fëmijëve?!
A do ta përkulin kurrizin përpara diktaturës së re që po rivendoset?
Nga Erion Dasho
Në sajë të përrallës së famshme dhe të inskenimeve të shumta, të rrallë janë ata që nuk kanë dëgjuar për Grinçin, personazhin mizantrop që trishtohej kur të tjerët gëzonin dhe që u përpoq të shkatërronte festën e Krishtlindjeve.
Ndërkohë që Grinçi është një personazh alegorik, imagjinar dhe, në fund të fundit, zbavitës, shqiptarët kanë pasur fatkeqësinë të kishin Grinçin e tyre të vërtetë dhe të tmerrshëm.
Në Krishtlindjen e vitit 1946, babai shpirtëror i Boratit të sotëm arrestonte anëtarët e grupit të deputetëve, duke i privuar shqiptarët nga e vetmja opozitë që u kishte mbetur dhe duke eliminuar pengesën e fundit në rrugën drejt diktaturës së plotë.
Në vitet që pasuan, komunistë vodhën edhe 44 Krishtlindje të tjera dhe u deshën dekada që shqiptarët të rifitonin të drejtën për t’u gëzuar si gjithë bota.
***
Këtë vit, duke sajuar nga hiçi “aferën” e klubit Partizani dhe duke luajtur me afatet dhe vendimmarrjen juridike, rilindja arriti të vendosë në skenë epilogun e skenarit të vet anti-opozitë pikërisht në ato që duhet të ishin ditë të gëzueshme feste.
Borati u shndërrua në Grinç dhe u vodhi sërish Krishtlindjet shqiptarëve. Për ditë e javë me radhë nuk u fol edhe ende nuk flitet për festa, pemë krishtlindjesh, dhurata dhe gëzim, por për akuza të stisura, prokurorë, gjykatës, arrestime, dhunë politike dhe protesta.
Ligjësia se historia përsëritet nuk mund të ishte më ulëritëse se kaq; komunistët e rinj arritën sërish t’u vidhnin shqiptarëve Krishtlindjen dhe tani gjithçka mbetet në dorën e qytetarëve.
A do ta ulin kokën edhe njëherë duke e lejuar Grinçin e ri t’u vjedhë gëzimin, festat dhe të ardhmen e fëmijëve?!
A do ta përkulin kurrizin përpara diktaturës së re që po rivendoset?
