Statistikat tregojnë se fëmijët e moshës katër vjeç e lart shpenzojnë një mesatare prej tre orë e 40 minuta në ditë duke parë TV. Psikologët kryesore kanë bërë thirrje për ndalimin e TV dhe gjitha ekranet për fëmijët nën 3 vjeç.
Të mospasurit e një ekrani televizori në shtëpi është bërë simbol i fundit statusit social për prindërit e klasës së mesme në Britaninë e Madhe.
Pesë-vjeçarja Shantia Henly duket të jetë një fëmijë i përsosur. Ajo flet anglisht, spanjisht dhe gjuhën e Uellsit, dëgjon me vëmendje tregimet, është shumë e vëmendshme dhe fle si një qingj.
“Pas shkollës, ne zakonisht shkojnë direkt në park që ajo të kacavirret pemëve, të ushqejë zogjtë apo të ngasë biçikletën e saj”, thotë nëna e saj krenare Janina.
Në shkollë shkon shumë mirë dhe e ëma beson se të qënit një fëmijë perfekt vjen kryesisht për shkak të faktit se familja nuk zotëron një televizor.
“Unë fuqimisht e ndjeva se kur nuk ka një TV në shtëpi unë kam qenë më e pranishme si një nënë,” thotë ajo. “Gjithashtu kam bërë shumë kërkime në zhvillimin e fëmijës dhe kam kuptuar se sa të dëmshëm për fëmijët e vegjël mund të jenë ekranet.”
Por Janina nuk është e vetmja që ka bërë këtë zgjedhje.
Është si një virus duke u përhapur ideja se çfarë do të thotë për intelektin tuaj si prindër mungesa e një TV në shtëpi.
Kjo gjë tregon shumë dhe për fëmijët e tyre.
Pra, çfarë do të bëjnë fëmijët e tyre në vend që të ngjiten para një ekrani? Bredhin të lirë, lexojnë, ose përfundojnë me entuziazëm detyrat e shtëpisë, sigurisht.
Megjithatë, jo të gjithë në familje pajtohen me vendimin e saj. “Prindërit e mi janë të shqetësuar se Shantia mund të ndihet e lënë anash në qoftë se miqtë e saj janë duke biseduar për diçka që kanë shikuar në TV.
“Deri më tani, nuk ka shkaktuar ndonjë problem. Kur filmi Frozen bëri bujë dhe miqtë e saj e kanë shikuar atë dhe janë folur në lidhje me të, ne lexojmë librin në vend që ta shohim film”.
Në shtëpi nuk ka as smartphone ose tabletë, vetëm një laptop të cilin ajo përdor, kur vajza e saj është në shtrat . “Ata kanë udhëtime të rastit në kinema me shokët e shkollës, por unë nuk do të lejoj që ajo të shkojë. Unë do ta çoj vetë, por jo deri sa ajo është e rritur mjaftueshëm. Ne harrojmë se ne të rriturit jemi në gjendje për të filtruar nga gjërat që shikojmë, por fëmijët nuk e kanë këtë aftësi “, thotë ajo.
E ndërsa psikologët shikojnë se fëmijët që rrijnë para ekraneve kanë probleme me të nxënëti, Janina kurrë nuk ka për t’u shqetësuar rreth kësaj. Në vend të kësaj ajo ka bonuse akademike të cilat janë një temë e ëndrrës së çdo prindri të klasës së mesme: një fëmijë që flet tri gjuhë që është e përqëndruar plotësisht në çdo detyrë që kryen.
Një histori tjetër e tregon këtë. 10-vjeçari Rafael Pena, i cili është gjithashtu i rritur pa një TV, është në mënyrë të ngjashme një burim i krenarisë për nënën e tij, Veronika.
Ndryshe nga shumica e fëmijëve të moshës së tij, Rafael nuk e ka idenë se çfarë është X Factor, kurrë nuk ka dëgjuar për Simpsons etj. Veronika vendosi vite më parë që katër fëmijët e saj nuk do të shikojnë TV. “Përparësitë e këtij vendimi janë kreativiteti dhe përqëndrimi. Të dy djemtë kanë qenë gjithmonë të përgëzuar nga mësuesit dhe prindërit e tjerë për dhuntitë e tyre imagjinative, për muzikalitetin e tyre dhe për sensin e tyre të aventurës. Ata këndojnë dhe janë të dy të shkëlqyer të tregimin e historive, si dhe leximin e tyre.
Një tjetër mama, Natalie Lamb, 42 vjeç, nuk e ka në pronësi një televizion për 18 vjet.
“Unë nuk dua që fëmijët e mi të shohin TV ndërkohë që mund të luajnë jashtë,” thotë Natalie, një terapiste, e cila jeton me vajzën e saj Treya, 14 vjeç, dhe djalin Lao, 11 vjeç. Ajo thotë se neveria e saj për televizionin rrjedh nga fakti se babai i saj ishte më i interesuar në TV se sa për të kur ajo ishte një fëmijë.
“Ai ia ngulte sytë TV për orë të tëra, qoftë duke shikuar sport apo emisione pa kuptim. Doja që fëmijët e mi të kenë vëmendjen time dhe për të mësuar artin e të qenit bashkëbisedues të mirë’. Por Natalie pranon se zbatimi i këtij roli është gjithnjë e më i vështirë në këtë moshë dixhitale, sidomos tani që fëmijët e saj janë më të rritur.
